Het is een eer en een voorrecht in deze schitterende zaal het woord te mogen voeren, een kans waar elk nieuw Eerste Kamer lid zelfs onder de toezegging van noninterruptie met passende plankenkoorts naar uitziet. Wie toetreedt tot de Senaat, wordt onderdeel van een illustere traditie, met Romeinse voorgangers die in toga’s trachtten Europa te regeren vanuit Rome, en met Amerikaanse tijdgenoten die in donkerblauwe pakken de wereld naar hun hand trachten te zetten vanuit Washington, beide overigens met wisselend en in de tijd teruglopend succes. [Read more…]

De Algemene Politieke Beschouwingen in de Eerste Kamer vormden een bijzonder ritueel. Gedurende een volle werkdag zat bijna het hele kabinet (de afwezige ministers laten zich nederig excuseren) te luisteren naar de observaties van de fractievoorzitters, die varieerden van een hartstochtelijk pleidooi voor de Friese omroep tot brede vergezichten over Europa en de wereld. Daar tussendoor viel het woord ‘nepparlementariers’, met onmiddellijk daarop volgend een kribbige interventie van de Eerste Kamer voorzitter die daarmee haar finest minute van de dag beleefde.

De D66 fractievoorzitter Thom de Graaf, die debuteerde in deze rol, hield een mooi betoog en diende aan het einde van de avond een aantal succesvolle moties in. De minister-president was toen al een paar uur aan het woord geweest en deed dat met bewonderenswaardige blijheid. Ruim na middernacht verspreidden de Eerste Kamer leden zich weer over Nederland na een dag vol doorzettingsvermogen, waarbij Ipad en mobiel menigeen gelukkig de mogelijkheid bood om het aangename luisteren te verenigen met het nuttige communiceren.

Een paar dagen later vierde de Staten-Generaal hun 200e verjaardag, in een zeldzame Verenigde Vergadering van Eerste en Tweede Kamer. Met de Koning als eregast luisterden de leden naar toespraken die de zelftevredenheid niet geheel wisten te ontwijken, en naar (voornamelijk Engelstalige gezongen) muziek. Ook de minister-president was weer aanwezig en wenste de institutie een lang leven toe. Dat zal best lukken – als de democratie maar niet te gemakkelijk uitgaat van haar eigen vanzelfsprekendheid.

 

Tot verbazing van veel Nederlanders blijkt Nederland bij kritische beschouwing eigenlijk een prima land te zijn. En dat niet op grond van vage sentimenten, maar op grond van solide vergelijkende statistieken: over concurrentiekracht, over gezondheidszorg, over het aantal musea per inwoner en nog zo wat. Er is maar één echte uitzondering op die regel, en dat is vreemd genoeg het Nederlandse energiebeleid. Wij zijn het land dat de windmolen uitvond, maar wij zijn de technologie inmiddels kwijtgeraakt aan Denemarken en bovendien zelf geheel onderaan beland in het Europese duurzame energie klassement. En veel hoger komen we voorlopig niet: onze toch al matige nationale ambities op dit terrein worden door het zittende kabinet eerder naar beneden dan naar boven bijgesteld.

[Read more…]