De Algemene Politieke Beschouwingen in de Eerste Kamer vormden een bijzonder ritueel. Gedurende een volle werkdag zat bijna het hele kabinet (de afwezige ministers laten zich nederig excuseren) te luisteren naar de observaties van de fractievoorzitters, die varieerden van een hartstochtelijk pleidooi voor de Friese omroep tot brede vergezichten over Europa en de wereld. Daar tussendoor viel het woord ‘nepparlementariers’, met onmiddellijk daarop volgend een kribbige interventie van de Eerste Kamer voorzitter die daarmee haar finest minute van de dag beleefde.
De D66 fractievoorzitter Thom de Graaf, die debuteerde in deze rol, hield een mooi betoog en diende aan het einde van de avond een aantal succesvolle moties in. De minister-president was toen al een paar uur aan het woord geweest en deed dat met bewonderenswaardige blijheid. Ruim na middernacht verspreidden de Eerste Kamer leden zich weer over Nederland na een dag vol doorzettingsvermogen, waarbij Ipad en mobiel menigeen gelukkig de mogelijkheid bood om het aangename luisteren te verenigen met het nuttige communiceren.
Een paar dagen later vierde de Staten-Generaal hun 200e verjaardag, in een zeldzame Verenigde Vergadering van Eerste en Tweede Kamer. Met de Koning als eregast luisterden de leden naar toespraken die de zelftevredenheid niet geheel wisten te ontwijken, en naar (voornamelijk Engelstalige gezongen) muziek. Ook de minister-president was weer aanwezig en wenste de institutie een lang leven toe. Dat zal best lukken – als de democratie maar niet te gemakkelijk uitgaat van haar eigen vanzelfsprekendheid.